تصفیه فاضلاب هوازی در مقابل بی هوازی

تفاوت عمده بین تصفیه هوازی و بی هوازی فاضلاب، وجود یا عدم وجود اکسیژن است. درمان هوازی نیاز به اکسیژن دارد برای حمایت از رشد باکتری های هوازی که مواد آلی موجود در فاضلاب را تجزیه می کنند. درمان بی هوازی از سوی دیگر، در غیاب اکسیژن رخ می دهد ، با تکیه بر باکتری های بی هوازی برای تجزیه مواد آلی.

این تفاوت در دسترس بودن اکسیژن منجر به تفاوت های دیگری بین این دو فرآیند می شود، مانند نیاز به گردش هوا و مصرف انرژی. تصفیه هوازی برای هوادهی، اختلاط و کنترل دما نیاز به تامین مداوم اکسیژن و انرژی دارد، در حالی که تصفیه بی هوازی نیازی به هوادهی ندارد و مصرف انرژی کمتری دارد. تصفیه بی هوازی همچنین بیوگاز تولید می کند که می تواند به عنوان یک منبع انرژی تجدید پذیر استفاده شود، در حالی که تصفیه هوازی این کار را نمی کند.

تفاوت بیشتر بین تصفیه فاضلاب هوازی و بی هوازی

باکتری ها:

درمان هوازی شامل استفاده از باکتری های هوازی است که برای زنده ماندن و تجزیه مواد آلی به اکسیژن نیاز دارند. در مقابل، تصفیه بی هوازی متکی بر باکتری های بی هوازی است که می توانند مواد آلی را در غیاب اکسیژن تجزیه کنند.

گردش هوا:

درمان هوازی نیاز به گردش هوا برای تامین اکسیژن باکتری های هوازی دارد که می تواند از طریق هوادهی مکانیکی یا هوادهی طبیعی به دست آید. در مقابل، تصفیه بی هوازی نیازی به گردش هوا ندارد زیرا این فرآیند در غیاب اکسیژن رخ می دهد.

تولید بیوگاز:

تصفیه بی هوازی بیوگاز تولید می کند که مخلوطی از متان و دی اکسید کربن است که می تواند به عنوان یک منبع انرژی تجدید پذیر استفاده شود. تصفیه هوازی بیوگاز تولید نمی کند.

بهره وری انرژی:

تصفیه بی هوازی نسبت به تصفیه هوازی از نظر انرژی کارآمدتر است زیرا نیازی به تامین مداوم اکسیژن ندارد. انرژی مورد نیاز برای تصفیه بی هوازی در درجه اول برای مخلوط کردن فاضلاب و حفظ دمای مناسب است. درمان هوازی نیاز به تامین مداوم اکسیژن دارد که نگهداری از آن می تواند پرهزینه باشد.

کاربرد:

تصفیه هوازی معمولاً برای تصفیه فاضلاب شهری و فاضلاب صنعتی با محتوای آلی بالا استفاده می شود. تصفیه بی هوازی به طور معمول برای تصفیه فاضلاب با مقاومت بالا مانند زباله های کشاورزی، ضایعات فرآوری مواد غذایی و ضایعات آبجوسازی استفاده می شود.

مصرف انرژی:

تصفیه بی هوازی نسبت به تصفیه هوازی مصرف انرژی کمتری دارد زیرا نیازی به هوادهی ندارد. مصرف انرژی در تصفیه بی هوازی عمدتاً برای مخلوط کردن فاضلاب و حفظ دما است. عملیات هوازی برای هوادهی، اختلاط و کنترل دما به انرژی نیاز دارد.

بعد از درمان:

تصفیه هوازی معمولاً پساب هایی با سطوح کمتر مواد مغذی، جامدات معلق و مواد آلی در مقایسه با تصفیه بی هوازی تولید می کند. بنابراین، فرآیندهای پس از تصفیه برای پساب هوازی ممکن است بیشتر بر ضدعفونی و حذف مواد مغذی باقیمانده یا آلاینده‌های ردیابی متمرکز شوند. به عنوان مثال، کلرزنی یا تابش اشعه ماوراء بنفش ممکن است برای ضد عفونی استفاده شود، در حالی که فیلتراسیون BNR یا غشایی ممکن است برای حذف مواد مغذی استفاده شود.

در مقابل، پساب حاصل از تصفیه بی هوازی ممکن است همچنان حاوی سطوح بالایی از مواد آلی و مواد مغذی و همچنین بیوگاز باشد. بنابراین، فرآیندهای پس از تصفیه برای پساب بی هوازی ممکن است بیشتر بر حذف مواد آلی باقیمانده و حذف مواد مغذی و همچنین استفاده از بیوگاز متمرکز شود. به عنوان مثال، پساب بی هوازی ممکن است در یک فرآیند هوازی تحت تصفیه بیشتر قرار گیرد تا مواد آلی و مواد مغذی باقیمانده حذف شود، یا ممکن است به عنوان ماده اولیه برای تولید بیوگاز از طریق هضم بی هوازی استفاده شود.

فن آوری ها:

فن آوری های مختلفی برای درمان هوازی و بی هوازی وجود دارد.

فن آوری های تصفیه هوازی: سیستم لجن فعال، راکتورهای دسته ای توالی، بیورآکتورهای غشایی، راکتورهای بیوفیلم بستر متحرک و غیره

فن‌آوری‌های تصفیه بی‌هوازی: هضم بی‌هوازی، راکتورهای بی‌هوازی بی‌هوازی (UASB)، راکتورهای بستر لجن دانه‌ای منبسط شده (EGSB)، بیوراکتورهای غشایی بی‌هوازی (AnMBR) و غیره